Herinner je je laatste grote ruzie nog met je partner?
Waarschijnlijk begonnen met één of andere futiliteit. Iets onozels – achteraf gezien. Maar op de moment zelf was het helemaaaaaaaaal geen futiliteit. Meer nog het was een zaak van leven of dood. Van staatsbelang.
Het was een futiliteit voor een buitenstaander. Maar voor jou voelde alsof je ging sterven – of toch bijna. Je hele lijf reageerde. Je lichaam ging in aanvalsmodus. Als hij op dat moment nog één woord had gezegd. Dan had je hem …
En achteraf, wanneer alles is goed gemaakt. De plooien enigszins zijn glad gestreken. Wanneer je uitgeput van het huilen samen in de zetel of in bed ligt, vraag je je af wat er gebeurde.
Het leek wel of je controle verloor. Of je lijf het van je over nam. Zonder overleg. Zomaar in een vingerknip.
En toch is er niks wereldschokkends gebeurd. Je lichaam deed wat het moest doen.
Het herkende gevaar. Je partner betrad het mijnenveld van je emoties. Jij was – onbewust – bang om je integriteit en je controle te verliezen. En dus ging je in verdediging en in de aanval. Elke cel, elke vezel van je lichaam nam de wapens op om jou in zijn geheel te beschermen.
HéHé. hoor ik je denken. Wij maken zo geen ruzie; Bij ons blijft het met wat gegrommel en geknor. Of beeld zonder klank.
Kan goed zijn. Maar observeer je lichaam eens wanneer je partner iets doet wat je niet leuk vindt, wat je irriteert. Voel je de spanning in je schouder? Het samentrekken van je maag? De druk op je borstkas? De krop in je keel?
Ook dat zijn jouw cellen klaar voor de aanval …
En ik weet, *|FNAME|*, dat er heel wat vrouwen zijn die deze gevoelens wegmoffelen, weg redeneren.
‘Wij hebben een goeie relatie.’
‘Ik mag niet klagen. Hij is lief.’
‘We hebben het goed samen’
‘Seks is maar een detail’
Het gaat er niet om of hij lief is en het goed meent. Het gaat er niet om of hij zijn best doet.
Het gaat er om wat JIJ voelt, *|FNAME|*.
Want zolang die krop in je keel zit, zolang je maag samentrekt, zolang je benen als lood aanvoelen en er kilo’s gewicht op je schouders rusten, kan jij jezelf niet zijn. Kan jij jezelf niet 100% overgeven aan zijn liefde, zijn begeerte. Aan jouw verlangens, aan je genot.
En als je je niet kan overgeven, als je je niet kan laten gaan, kan je niet genieten van seks. Dan kan je niet genieten van hem dicht bij je.
En dan kan je niet klaarkomen op zo een manier dat je naar meer verlangt. Naar ‘nog’ verlangt.
Ik wens je dat verlangen toe, *|FNAME|*. Gun jij het jezelf?
Hello! Cool post, amazing!!!