Eén van de grootste taboes in partnerrelatties is apart slapen.
We hebben het romantische beeld van een samenslapend en in elkaar verstrengeld koppel op ons netvlies gebrand en het geraakt er maar moeilijk af.
De meesten van ons hebben waarschijnlijk ook alleen maar geweten dat hun ouders apart sliepen wanneer er grote ruzie was.
Toch hoeft apart slapen geen teken te zijn van een moeilijk lopende partnerrelatie.
Pillow talk
Heel wat mensen houden vast aan tegelijk gaan slapen en samen slapen. Dat is op zich niet zo raar in deze tijden waarin drukke werkschema’s, druk sociaal leven en vele afleidingen. Samen gaan slapen, samen even stil vallen, nog even wat babbelen om de dag te overlopen, … . De ratrace lijkt zich overal hebben genesteld en in bed willen we even kunnen tot rust komen vooraleer we in slaap vallen.
Nog even knuffelen, nog even babbelen en ja, misschien ook nog eens vrijen zijn bedrituelen waar we maar weinig alternatieve voor lijken te kennen.
Waarom apart slapen
De belangrijkste reden om alleen te slapen zijn medische problemen. Eén van beide partners is ziek, geopereerd of heeft chronische klachten (pijn, snurken, ademhalingsproblemen, …)
Ook de geboorte van een kind kan een reden zijn om een tijdje apart te slapen. En er zijn ook een aantal beroepsredenen (topsporters, ploegenarbeid, …)
Vaak start het apart slapen ook als iets tijdelijks. Tot de reden om apart te slapen opgelost is, verlaat één van beide partners de kamer en installeert zich in een tijdelijk onderkomen. En dat mag soms heel letterlijk genomen worden: plooibed in de bureau of logeerkamer, slaapbank in de living, aparte matras in de kamer.
Meestal duurt de periode van apart slapen ook langer dan bedoeld en toch blijft men vaak in het tijdelijke bed liggen. Het gebeurt maar zelden dat mensen zich helemaal gaan installeren in een aparte kamers.
Angst
Toch zijn we bang voor dat apart slapen en is het een groot taboe.
We zijn bang om onze partner op die manier kwijt te geraken. Wetenschappelijke onderzoeken vinden snel een verband tussen apart slapen en scheiding, blijkbaar.
Koppels die een fijne relatie hebben ondanks apart slapen lopen daar niet mee te koop. Ze willen zich immers bezorgdheid van hun omgeving niet op de hals halen.
De perceptie dat koppels geen goede relatie hebben als ze niet samen slapen is immers hardnekkig. Maar tegelijkertijd zijn er meer koppels die wel netjes samen slapen – zoals van hen verwacht wordt – en heel ongelukkig zijn. Op die manier houden we het taboe in stand. Spijtig genoeg.
Intimiteit
Heel wat relatietherapeuten en seksuologen blijven samen slapen belangrijk vinden voor de intimiteit. Omwille van het praten, het knuffelen, … En al hebben ze hier een punt, toch vind ik persoonlijk dat daar te veel belang aan wordt gehecht. Praten kan ook bij een tas koffie na het avondeten of met een glas wijn in de zetel.
Knuffelen doe je pas wanneer je je goed voelt bij je partner. Aanrakingen zijn het resultaat van een intieme relatie. En intimiteit kan pas ontstaan wanneer er al een gevoel van verbinding, kwetsbaarheid en dankbaarheid geïnstalleerd is. En laten we wel wezen, dat ontstaat niet – hocus pocus – in bed enkele minuten voor het slapen gaan. Daarvoor moet je systematisch elke avond gelijk in bed gaan liggen, consequent elke avond een half uur praten in elkaars armen en verstrengeld in slaap vallen. En dan nog …
Kwetsbaarheid en veiligheid
Een intieme relatie ontstaat pas wanneer partners erin slagen kwetsbaarheid te tonen naar elkaar en zich veilig genoeg voelen om die kwetsbaarheid te uiten.
Apart slapen is dus eerder een teken van veiligheid en vertrouwen in een relatie dan dat het een teken is van een nakende scheiding.
Het vraagt best wat moed om aan je partner te zeggen dat je liever een tijdje alleen slaapt. En het vraagt vertrouwen van de partner om hierin mee te gaan. De vraag stellen toont dat je je veilig voelt bij je partner.
Apart slapen vraagt meer communicatie. Er dienen meer afspraken gemaakt te worden. Zoals bijvoorbeeld wie staat op voor een huilend kind.
Koppels die – bijvoorbeeld na de bevalling – beslissen om een tijdje apart te slapen moeten alternatieve manieren zoeken te praten en te knuffelen. Vaak legt apart slapen patronen van overdag bloot: hoe vaak sta je overdag met elkaar in verbinding? Als je er niet in slaagt om overdag voldoende connectie-momenten te installeren, zal apart slapen mislukken.
Het begin van het einde
Iedereen zal wel met een verhaal kunnen komen waarbij een koppel apart ging slapen en dat het eindigde in een scheiding. En daar is een goeie reden voor: vaak wachten we te lang om apart te slapen.
Wanneer één van beide partners aangeeft de nood te hebben aan aparte nachtrust is het belangrijk om die wens in te willigen en niet tegen te houden. Door de wens tegen te houden, vererger je de situatie. Tot ze niet meer houdbaar is en apart slapen een laatste redmiddel wordt – echt het begin van het einde.
Daaraan vasthouden is natuurlijk uit angst voor het einde van de relatie. Sommige slapen liever samen met een ongelukkige partner dan apart van een gelukkige partner.
Iedereen zijn goesting
Hoe éénieder van ons zijn relatie – en bij uitbreiding het slapen – invult en vormgeeft is een privé -aangelegenheid; Wij hebben als buitenstaanders niet te oordelen over het al dan niet samen slapen van een koppel. Ieder koppel, elke partner leidt best het leven waar zij gelukkig van worden. Wie zijn wij als buitenstaanders om daar advies in te geven?
(Ik schreef deze post ter gelegenheid van mijn medewerking aan het radio1-programma ‘Bij Debecker’ op 28/02/2019)