Onze natuurlijke staat van zijn – en vooral die van vrouwen – is ontvangen.
Ontvangen wil zeggen dat je OPEN staat voor alles wat er rond je gebeurt.
Ontvangen is NIET alles tolereren. Ontvangen is NIET alles toelaten.
Ontvangen is NIET veel krijgen. Ontvangen is NIET profiteren.
Ontvangen is open staan voor alles
In ontvangmodus sta je open voor alles. Je merkt alles op, je ziet alles, je laat wat rond je gebeurt binnen komen.
Velen van ons zijn niet in ontvangmodus. De voordeur van hun huis staat soms op een kier. Velen van ons hebben allerlei criteria waaraan mensen, dieren en dingen moeten voldoen vooraleer ze voorbij de voordeur mogen.
Je ziet dit heel mooi bij het daten: we maken onszelf wijs dat we vallen voor een bepaald type. Alleen die types zijn toegelaten om mee te daten. Personen van een ander type staan voor een gesloten voordeur.
En dat is een gemiste kans. Want je valt dan misschien wel voor blond haar en blauw ogen, die overbuur met zijn zwart haar en donkere huid kan misschien ook wel iets bijdragen in je leven: lekker koken, je garagepoort repareren, je huis mee in het oog houden, …
Angst doet ons dichtklappen
We zijn bang om mensen te ver toe te laten in ons leven en dan niet meer de moed, de durf te vinden om alsnog ‘nee’ te zeggen.
We zijn bang dat als onze voordeur wagenwijd openstaat iedereen binnen kan in onze living. We vergeten dat we zelf baas (mogen) zijn in ons eigen huis.
Maar dat is ons niet geleerd. Als kind al hebben onze ouders voor ons beslissingen genomen. Beslissingen vanuit hun eigen angst en in een goedbedoelde poging om ons te beschermen. Daardoor hebben onze ouder beslist voor wie onze deur wel en niet open gaat. En dat is spijtig. Wat mis je allemaal niet met zo een voordeur op een kier?
Ontvangen is je laten dragen
Ontvangen roept nogal snel het beeld op van een profiteur. Iemand die zich wel laat gevallen wat op zijn/haar pad komt, wordt al snel gezien als iemand die meegaat op de stroom zonder bijdrage te leveren.
Een mooi voorbeeld is hoe wij vandaag onze relaties en gezin organiseren. Vroeger – toen het normaal was dat vrouwen niet buitenshuiswerkten – stelde men weinig vragen over de financiële kant van het verhaal. Man ging werken. Vrouw zorgt voor het huishouden. Man verdient geld en daarmee onderhoudt hij het gezin. Voor de meeste vrouwen was daarmee de kous af. Als ze wat creatief waren konden ze zichzelf af en toe wat gunnen. Gezinsbezittingen, huis, vermogen, geld, … waren gezamelijk. Manlief legde zijn loon op tafel (of de bankrekening) en vrouwlief gebruikte het naar best vermogen en inzicht. Zelden voelde deze vrouwen zich tekort gedaan of voelden ze zich schuldig. Hun bijdrage was immers het huishouden.
Vandaag staan we anders tegenover thuisblijvende moeders. Vrouwen worden verondersteld financieel bij te dragen aan het gezin. Desnoods part time. Dat is immers een veiligheidsnet dat ze daarmee creëren. Door hun eigen inkomen – dat meestal lager ligt dan hun partner – te hebben, voelen ze zich veiliger en sterker voor de dag dat hun relatie niet meer veilig is en ze willen scheiden.
Door deze veranderende dynamiek zijn vrouwen zich met elkaar gaan meten: hoe meer je verdient, hoe meer je zelf kan beslissen over de financiën binnen en buiten het gezin;
Hierdoor zijn vrouwen uit hun ontvangmodus gegaan en in hun daadkracht gestapt.
Vrouwen willen als eerste keuze vaak gaan werken om hun zelfstandigheid te garanderen. En als ze thuisblijven willen ze daar een goede reden en goede invulling voor hebben: zorg voor kinderen, meer verantwoordelijkheden in het gezin.
De rollen omgedraaid
Het gevolg is dat in heel veel gezinnen de rollen omgedraaid zijn: vrouwen zijn daadkrachtiger geworden en vertegenwoordiger van het gezin (energetisch gezien een mannentaak). Mannen laten het zich vaker en vaker welgevallen en gaan in ontvangmodus: ze doen wat hen wordt opgedragen, ze ontvangen instructies en beslissingen van hun vrouw. Mevrouw beslist waar ze op vakantie gaan want die heeft dat uitgezocht en zal het wel best weten. Mevrouw heeft met de bank gebeld om een nieuwe rekening te openen. Mevrouw heeft de notaris gecontacteerd want hij stond op kantoor. Mevrouw heeft boodschappen gedaan, de lampen vervangen, het gras afgereden, de wc hersteld, de auto naar de keuring gebracht, … omdat ze toch thuis is en daar tijd voor heeft.
Ook vrouwen die part time werken nemen vaak al die taken op zich: want ja, manlief werkt meer. Ze voelen zich schuldig omdat ze ‘maar’ part time werken en minder geld binnen brengen. Een extra tandje bijsteken kan geen kwaad, toch?
Geld issues bepalen je plezier in bed
Vrouwen die zich schuldig voelen tegenover hun man zijn niet de beste minnaressen. Ze zijn – net zoals buiten bed – te vaak bezig met hun man te ontzien.
‘Hij doet al zo zijn best. Ik kan toch niet eisen dat …’
Het is een zinsnede die ik zo vaak hoor.
Mannen die hun vrouw in haar daadkracht laten gaan – soms zelfs duwen – zijn ook niet de beste minnaars. Ze stellen het genot van hun vrouw voorop en verliezen daardoor hun potentie: ze hebben erectiestoornissen en komen meestal te snel klaar.
Geld en seks zijn met elkaar verweven
Dezelfde wetten gelden in bed als op de bankrekening. Alleen wie open staat om de andere helemaal te ontvangen, de bijdrage van de ander te ontvangen, is in staat zijn partner te ontvangen in bed – als man, als vrouw.
Daarom vind ik het altijd zo fascinerend om te zien hoe een kleine shift in het denken over geld een mega-shift geeft in bed.
Hoe werken aan het thema van ontvangen zoveel teweeg brengt – in positieve zin – in je seksleven.
Ben jij klaar voor zo een shift, voor zo een mega-verandering in je bed én op je bankrekening?
Meld je dan aan voor ‘Goesting in Overvloed’. Het online programma waar beide aspecten samen en gelijklopend worden behandeld.