Okay, de titel is wat provocerend.
Maar seksuoloog Wim Slabbinck heette zijn boek niet voor niets ‘Waarom mannen geen seksboeken kopen’.
Hebben mannen echt minder problemen rond seks?
Bwa, niet bepaald.
Tuurlijk ervaren ook mannen problemen rond seks. Alleen wordt het probleem meestal opgelost door hun vrouw.
Als mannen ernstige problemen ervaren rond seks, zijn er meestal twee opties.
Ofwel stoppen ze met vrijen.
Ofwel leggen ze de oorzaak van de problemen bij hun vrouwen en dringen ze via die weg aan op een oplossing.
Hebben vrouwen meer problemen dan mannen rond seks?
Ook niet bepaald. Heel wat vrouwen ervaren wel problemen. Maar ze gaan vaak pas op zoek naar een oplossing als hun man daarom vraagt.
Eigenlijk is een seksprobleem per definitie een mannenprobleem.
Oei. Dat lijkt wel heel extreem. Dat vraagt uitleg.
Ongeveer 25% van de bevolking (vrouwen iets meer dan mannen) ervaart seksuele problemen. In het jargon zijn dat dysfuncties. Het zijn problemen waarbij ‘het normale verloop van seks verstoord is of niet mogelijk’.
En daar rijst al de eerst vraag: Wat is het ‘normaal’ verloop van seks?
In de praktijk gaat het om problemen waarbij penetratie en normale bevruchting in gedrang komt: Erectiestoornissen, vaginisme, pijn bij het vrijen, niet kunnen klaarkomen. Dat laatste is vooral een probleem voor de mannen. Zonder orgasme geen zaadlozing en dus geen bevruchting mogelijk. Vrouwen die niet (kunnen) klaarkomen kunnen wel nog zwanger worden. Dat maakt het probleem al direct een stuk minder relevant.
Neem nu het voorbeeld van pijn bij het vrijen. In praktijk gaat dit om pijn bij het penetreren van de vagina, zowel mogelijk bij de man als bij de vrouw.
De vraag die je hierbij kan stellen, is dan: is penetratie noodzakelijk om een vervullend seksleven te hebben? Vaginale penetratie is wenselijk om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Maar het is slechts één manier van vrijen. Een koppel zou bij pijn gemakkelijk kunnen kiezen voor alternatieve vormen van vrijen.
Maar wat zien we?
Als de man pijn heeft, wordt er meestal niet meer/minder gevreeën.
Als de vrouw pijn ervaart bij penetratie, vindt de man dit in eerste instantie geen probleem. Vaak krijgt hij na wat aandringen alsnog toestemming tot penetratie, ondanks de pijn. Het resultaat is dat het probleem verergert. Er ontstaat vaginisme (vagina spant op bij penetratie en penetratie verloopt nog moeilijker of wordt onmogelijk) , meer nog het hele lijf van de vrouw gaat in stress (bevriezing) om de penetratie alsnog toe te laten.
De hulp die het koppel (lees: vrouw) zoekt is er meestal op gericht om penetratie terug mogelijk te maken. En de meesten (zowel de vrouw als haar man) denken dat daarmee de kous af is.
Geen quick-fix
En dat is nu net niet het probleem. De kous is niet af wanneer er terug penetratie mogelijk is.
Het probleem is pas duurzaam opgelost wanneer de vrouw geleerd heeft dat ze het comfort en de wensen van haar lichaam op de eerste plaat moet zetten. Ze moet leren ‘nee’ zeggen tegen penetratie wanneer ze pijn heeft. Ze moet leren luisteren naar haar lichaam.
Doet ze dit niet, dan draait het koppel binnen de kortste keren terug in hetzelfde rondje. De volgende keer dat er pijn optreedt, zal ze immers weer te laat of niet aangeven dat het niet meer gaat. Haar man zal ontevreden worden en ze zal – weerom – pas hulp inroepen als het te laat is.
Maar ook mannen hebben in zo een situatie een les te leren: Je kan perfect seksueel ontladen en overleven zonder vaginale penetratie. En minder of geen vaginale penetratie hoeft je relatie helemaal niet onder druk te zetten. Er zijn genoeg alternatieven. Meer nog: het is zoveel meer genieten wanneer je je vrouw het tempo en het scenario laat bepalen.
Seks is ontvangen van genot.
Te vaak nog passen we bij seksueel handelen de bijhorende technieken toe om onze partner plezier te doen. We vrijen met onze partner om hem of haar te bevredigen. Terwijl het eerste doel van vrijen zou moeten zijn dat je jezelf laat genieten van het lichaam van je partner. In handelingen en praktijk zal dit er niet anders uitzien maar wel anders voelen.
Vaginale penetratie is slechts een onderdeel van het vrijen en dient in de eerste plaats om de vrouw genot te verschaffen (zij die de penetratie ontvangt). Het genot dat haar man daarbij ervaart is iets wat hij mag ontvangen van haar.
Zolang vaginale penetratie wordt gezien als een recht van ‘de man’ en een verplichting van ‘de vrouw’, blijft seks problematisch voor beide partners en loopt het koppel risico op seksuele dysfuncties en een onbevredigd seksleven.
En dan komen vrouwen mijn praktijk binnen met maar één vraag: