Ik was een laatbloeier wat seks betreft. Toen was het iets van “eindelijk”. Nu maakt het me afwisselend kwaad en verdrietig. Trots -op het feit dat ik zolang gewacht heb – ben ik allang niet meer.
De reden waarom ik zolang gewacht heb is voor de hand liggend: ik wachtte op een (echt) lief. Op de ware. Op de zot die mij de moeite waard vond. Op …
Ja, er waren wel pogingen. Pogingen die ik nu ook als ‘seks’ zou beschouwen. Maar niet ’the real thing’. Naast mijn verstand was immers ook mijn lijf doordrongen van de overtuiging dat die eerste keer met ‘De Ware’ moest gebeuren. En dus bleef de deur dicht. Letterlijk. Tot mijn grote frustratie.
Nee, ik was niet aseksueel. Ik had een gezonde dosis goesting. Ik was volleerd in de theorie en in de DIY-praktijk. En dat schrikte ook heel wat mannen af. Want ergens klopte het niet in hun ‘mind’. Ik was -op seksueel gebied – een zelfbewuste vrouw. Ik nam best wel initiatief wanneer het goed voelde. Maar dat rijmde natuurlijk niet met het maagden-verhaal. En dus ving ik nogal eens bot de rest van de mannen stootte ik – onbewust – af.
Uiteindelijk heb ik wel de lotto gewonnen. En kan ik erop terug kijken als een rijke ervaring. Maar het toont hoe ingeplante ideeën in mijn hoofd jarenlang een rem zetten om heel wat plezier te hebben en te ontdekken.
Durf jij los breken van oude denk-patronen? Durf jij overtuigingen van anderen uit je hoofd gooien? Ik doe het elke dag en wat een bevrijding dat is!