Eén van de grootste stoorzenders voor je seksleven zijn kinderen.
Daarna is het nooit meer wat het ooit geweest is, hoor je nogal eens zuchten.
Toch zijn het niet perse de kinderen die we de schuld moeten geven. Na de bevalling zijn er heel wat factoren die bepalen of je seksuele relatie terug op gang komt.
Borstvoeding
De natuur heeft voorzien dat je na de bevalling een tijdje onvruchtbaar bent. Dat is nodig om de borstvoeding op gang te houden. Een vrouw waarbij de menstruele cyclus terug op gang is gekomen heeft dips in haar prolactine spiegel en dan wordt borstvoeden en voldoende moedermelk produceren een uitdaging.
Dus na je bevalling is je vagina een tijdje droger en heb je minder pieken in je libido omdat je geen eisprong hebt.
Een baby is tijdrovend
Een baby vraagt veel van je. En zelfs als je een groot deel van de zorg uit handen zou geven, blijft de mentale belasting van een kind sowiezo zwaar. Je lichaam is dus meer uitgeput en moet harder werken. Perfect normaal dat seks ergens onderaan je prioriteitenlijstje bungelt.
Er is ook niks mis met je focus even naar het moederschap te verleggen. Heel wat vrouwen ervaren druk om snel weer hun oude leventje terug op te nemen: huishouden spic en span (ik ben toch thuis), terug aan het werk (zwanger zijn en bevallen is geen ziekte) en vooral: manlief content houden (anders loopt hij de hele dag slechtgezind rond).
Maar moeder worden is een belangrijk moment in je leven. Je kind heeft jou – prioritair – nodig en al het andere is eigenlijk bijzaak. Dus zet dat schuldgevoel opzij. Je mag herstellen van de geleverde arbeid. Jij mag alle tijd van de wereld nemen om terug balans te vinden. En je man kan eigenlijk best wel voor zichzelf zorgen.
Een groot paradox
Wij blijven seks zien als penetratie-seks. Daardoor gaan we er nogal eens vanuit dat het moeilijk hervatten van de seksuele relatie te wijten is aan de ‘gehavende’ vagina.
Niets is minder waar. Meer nog: na een keizersnede komt de seksuele relatie vaak nog moeilijker op gang. En nog verrassender: ook bij lesbische koppels komt de seksuele relatie moeilijk terug op gang. Vaak nog moeilijker dan bij een hetero-koppel waar de vrouw vaginaal bevallen is.
Het is dus niet de gehavende vagina of penetratie dat het grote probleem is. Dit is een duidelijk teken dat we de oorzaak op de verkeerde plaats zoeken.
Wat is dan wel het probleem?
We hebben vaak vooraf niet leren praten over seks. En na de bevalling is het juist heel belangrijk om erover te praten. Om je wensen duidelijk te maken.
We hebben voor de bevalling een seksleven op automatische piloot geïnstalleerd. Vaak beginnen koppels aan hun seksleven uit pure verliefdheid en begeerte. Niks mis mee. Maar er is weinig bewustzijn over het waarom en het hoe van het seksuele handelen. Er worden weinig vragen gesteld over wat we zelf en wat de andere wil. We volgen heel erg onze aantrekking, verliefdheid en instinct in het begin van een relatie.
We zien seks als een uiting van liefde en verbinding. Ook daar niks mis mee. Alleen vormt het wel een probleem als het alleen maar dat is. Als je allebei chagrijnig loopt omdat je moe bent, en er een baby is die begint te wenen zo gauw je hem neerlegt, dan gaat seks echt je relatie niet redden.
Twee aspecten
Na de bevalling is het belangrijk om jullie relatie-noden even op te splitsen in kleine deelaspecten. Dat helpt om vaker met kleine ingrepen en momenten je relatie levendig te houden.
De twee grootste noden zijn: verbinding en seksuele ontlading.
En we halen die twee nogal eens door elkaar. We denken dat we verbinding kunnen invullen met seks (de mannen vaak) en we denken dat we seksuele moeten helpen ontladen om in verbinding te blijven ( de vrouwen).
Over seksuele ontlading kan ik kort zijn: daarvoor heb je geen partner nodig. Het is een fabeltje dat je daarvoor een vagina nodig hebt. Dat kan ook anders. Een vagina is misschien leuker voor mannen, maar laat je niks wijsmaken. Je kan perfect seksueel ontladen met de hand aan jezelf te slaan. Mannen die chagrijnig rondlopen omdat ze niet hebben kunnen vrijen, worstelen met beperkende gedachten en onterechte schuldgevoelens over hun masturberen.
Wat vaak de grootste nood is, is verbinding. Verse vaders willen het gevoel hebben dat ze er nog bij horen. Ze voelen zich vaak buitengesloten. En mama’s willen dat dan oplossen met hem de fles te laten geven (helemaal niet nodig) en hem seks te geven. Er bestaan andere – seksvrije – manieren: aanraken, complimentjes, knuffelen, samen problemen oplossen (als je helemaal ondergekotst in het midden van de living staat, en je man moet jou en je baby samen in bad/douche steken: dat is pas een uitdaging, …)
Installeer dus vooral een gewoonte van verbinding: betrek hem met je problemen en de oplossingen, geef hem het gevoel dat hij belangrijk is in het gezin en de zorg voor je kinderen. Je mag hem zeker vaker om hulp vragen, je hoeft niet alles zelf te kunnen.
En geef hem openlijk toestemming om zich seksueel te ontladen. Dat is geen afwijzing van jou. Seksuele ontlading is een behoefte van ZIJN lichaam, laat de verantwoordelijkheid hierover dan ook bij hem.
Op 4 september doe ik online workshop rond dit thema.